Stekene huldigde wijlen sportschepen Andre De Bliek
"Eigenlijk zou ik hier nog niet mogen staan! Hier zou André De Bliek nu nog moeten staan", zo begon schepen Martens, "André, mijn voorganger in de sport, was een man die leefde voor de taken die hem waren toevertrouwd. Hier, op dit eigenste Kemzeke, was André ge- en bekend als "Den Bliek", de man die overal graag bij was. Sportclub Roda, waarvan zijn vader de medestichter was, de voetbal Klauwaerts Kemzeke, de fanfare "Vrij en Blij", tot bij den "Blauwbaard", een vrijgezellenclub, want André is lang "jong" geweest." Pas in 1989 huwde hij met Gerda die zijn rechterhand werd.
André raakte ook gebeten door de politiek. Maar een politiek met een grote 'K', een politiek op mensenmaat. Op zijn eigenste wijze wist hij vaak te verkrijgen wat goed was voor de mensen", zo herinnerde Réno Martens zich.
Toen hij in januari 2003 dan ook nog het schepenambt kon invullen, was dat voor André zijn levendroom. En dan nog 'schepen van sport', een levensonderdeel dat hem zeer nauw aan het hart lag.
Andre De Bliek was steeds onder de mensen 'in de sport'. En hij onderstreepte dat in het schepencollege door aan te dringen op een verhoging van de subsidiepot voor de sportverenigingen, de koersen op Kemzeke moesten geld in ’t bakse krijgen, den tap bij de Klauwaerts moest gedaan worden Uren zou Gerda kunnen vertellen over hun belevenissen en misschien zou ze ook een boek vol "André-gebeurtenissen" kunnen schrijven.
Kemzeke en Stekene zullen André niet licht vergeten en de plaatselijke sport ook niet. "En wij", aldus sportschepen Martens, "Zullen André nóóit vergeten!"
Ter gelegenheid van de sportlaureatenhuldiging 2009 kreeg wijlen Andre De Bliek postuum de trofee van de Sportverdienste van Stekene. "Andre, als je ’t zou kunnen horen: het is je van harte gegund", zo sprak Réno Martens. Hij vroeg zijn echtgenote Gerda op het podium die de tranen in de ogen kreeg nadat de volksdichter Hubert De Bruycker een speciaal voor Andre geschreven gedicht had voorgelezen. Een gedicht dat dan in groot sierschrift werd gezet en ingekaderd. Gerda mocht het in ontvangst nemen. (Rolf Duchamps)
Voor Andre,
Herdenken op de tonen van zijn band
beelden zoeken, elk heeft zoveel
verhalen met een lach en een traan.
Elke dag met dromen in zijn hand
een gouden hart, voor elk zijn deel.
hij dacht een lange weg te gaan.
Nu rest ons nog de herinnering
jullie tocht, treden in de tijd
immers te zamen, man en vrouw.
Zoveel woorden, zoveel mijmering
nooit uitgesproken dankbaarheid
al wat hij ons zeggen zou
Van hondenkar, tot zorg rondom
eerst anderen, steeds bereid
alles wat hij gul strooien wou.
Zeg het weer:bliekske we zijn weg, kom
even loden pijn van afscheid
maar in ons hart keert hij getrouw
de nacht tot blijde morgen om.
