Terug naar 4 juli 1959 met Peet Oellibrandt
Vooraf was het toch ook opvallend dat de familie Oellibrandt in de kapel van Gaverland 'Ons Lief Vrouwke' was gaan bedanken. Peet offerde haar een bloemtuil. De pastoor van Melsele aarzelde niet om op de waarde van deze nederige attentie van een eenvoudig kampioen te wijzen. Die pastoor besloot toen met woorden die nu nog nauwelijks denkbaar zijn: "Onze-Lieve-Vrouwke bescherme onze kampioen Petrus..."
De verslaggever van toen, Flor Van Wassenbergh alias Flor Van Haasdonk, beschreef het gebeuren op de Markt toen Peet en zijn gevolg er aankwam: "De markt die in brand stond, toen dolle, als met buskruit gevulde kijklustigen, hun enthousiasme uitjubelden toen Peet zijn feestelijke intrede deed. De Marktplaats, smeltkroes van stampvolle cafés waar de bierkraantjes in overvloed hun ‘drogue’ in verhitte en dorstige kelen spoten. Beveren jubelde het uit."
De stoet die de kampioen begeleidde bestond uit de BJB-ruiters, vendelzwaaiers, de Auto Motoclub St.-Martinus, SK Beveren met doelman Walter De Winter op kop en die de Peet een krans overhandigde, een folkloristische groep, reuzen Sportcomité Gemeentebelangen, de Socialistische Fanfare De Werker, de Vogelliefhebbervereniging De Witte Leeuwerik die een reusachtige vogelkooi meesleurde, de Supportersclub van de Peet, Duivenbond Eendracht die een hele lading duiven meevoerde, de Verenigde Sportclubs, een Groep authentiek uitgedoste dokwerkers, een groep jonge supportertjes die het palmares van de kampioen uitbeeldden. Dan volgden de officiële wagens en de Koninklijke Katholieke Harmonie Kunst en Vreugd.
De Belgische kampioen kwam op de pui van het gemeentehuis die wuivende mensenmassa groeten. Ze stonden tegen de nadarafsluitingen geplakt. Binnen in het gemeentehuis werd Peet dan gehuldigd door burgemeester Lesseliers. Ook de schepenen Alfons Lambers en Camiel Bolsens en secretaris Roger Van Roeyen (vader van de huidige schepen Raf Van Roeyen) waren er aanwezig. De burgemeester sprak uiteraard een gelegenheidswoord uit en wees op de waarde van de kampioen als renner en als mens. Ook vader en moeder Oellibrandt werden in de hulde betrokken.
Het guldenboek werd voorgelegd en de aanwezigen tekenden het. Ergens in het gemeentelijk archief moet die bladzijde zeker nog terug te vinden zijn. Ons erfgoed...
Het glas werd geheven en Peet dankte ontroerd: "Zo fantastisch had ik het nooit durven dromen", zei hij. Van de burgemeester kreeg hij nog een oorkonde en een geschenk.
De K.B.W.B. had via voorzitter Arnold Standaert een telegram gezonden omdat een dringende aangelegenheid hem belette aanwezig te zijn. "Tevens wil ik mij verontschuldigen bij de renner Oellibrandt, voor wie ik een grote sympathie koester", aldus Bondsvoorzitter. Er was ook een afvaardiging van de ploeg Flandria-Dr Mann met de heren Claes, Aerts en Frans Teugels. Op de markt volgde dan een openlucht bal en het bier vloeide massaal tot diep in de nacht.
naar Gaverland
Na de hulde reed Peet en zijn gevolg rond 22u naar Gaverland. Daar volgde een toespraak door Bert Lansu en werd ook het Vaderlands lied gespeeld en gezongen. Lansu sprak namens de buren en zei dat de droom in vervulling was gegaan voor de buren en voor de renner. Peet werd geloofd omdat hij met zijn buren doodgewoon om ging en toonde dat hij zich geen centiem méér waard vond dan hen. Ook al werd hij een groot coureur. "Ge zijt ne coureur die het serieus meent, die veel van zijn stiel houdt, geen pretentieus kermiscoureurke van niemendal, maar ge zijt een mens die de sport langs de schoonste en menselijke zijde oppakt."
De hele wijk werd door Peet bedankt. "Beste mensen", zei hij "Het is een zware dag geweest maar het is zeker de schoonste die ik al beleefd heb. Ik had dat inderdaad nooit durven denken of verwachten. Het is werkelijk fantastisch. Ik zal trachten mijn trui eer aan te doen in het wereldkampioenschap"
Één der omstanders riep toen: "Hij zal er verdorie niet ver af zijn!" Dat leverde een daverend applaus op.
Op Gaverland werd toen ook al gedacht aan de Tour 1960 en er werd luidop gedroomd. "Peet, als ge misschien volgend jaar de Tourmalet of de Aubisque gaat bedwingen, weet dan dat ge daar niet alleen zult zijn. Onze gedachten zullen u volgen ook daar, in moeilijke omstandigheden. In Parijs ligt misschien een ereplaats voor u en dan kunnen we weer feesten. Feesten en jubelen om u, die ons Gaverlandje zo ver bekend maakt."
Maar Peet ging niet naar de Tour. Geen enkele keer zelfs.
Melsele
Omdat Gaverland ook op de schoot zat van Melsele en Peet er veel supporters had, wilde ook deze gemeente hem huldigen. Ze aanzagen hem als één van de hunnen en op zondag 11 juli 1959 werd hij door het ‘Sportcomité van Melsele’ gehuldigd. De Melseelse supporters wilden er absoluut bij zijn, misschien wel met een viering in een meer intiemere kring dan in Beveren.
Dat comité werd voorgezeten door Schepen Charles De Smet, secretaris was Jos Aps en de leden Willy Cools, Stafke Pieters, Rik De Sorte, Louis Van de Perre en Gustaaf Deckers.
Bij het Sportcomité waren toen aangesloten: de Veloclubs De Zwaluw, Vlug en Vrij en Sint-Christoffel, de voetbalclub, de duiven -, schutters- en turnverenigingen. Het Comité had ook gevraagd aan de inwoners om hun huizen te bevlaggen.
In de kapel ging Peet en zijn verloofde een "prachtige bloemengarve neerleggen aan de voet van het genadebeeld". De pastoor van Melsele E.H. Ivens, zei: "Moge door ons gebed, gij uw opgang in de wielersport bestendigen. Blijf vooral nederig hoever gij het ook moge brengen."
Peet kreeg van de pastoor een medaillon met de beeltenis van Onze-Lieve-Vrouw van Gaverland op.
In stoet ging het langs de Meersenweg, Gaverlandstraat, Vestenstraat en Dambrugstraat langs de pastorij naar het Monument waar de renner een bloemtuil moest neerleggen. Op het gemeentehuis volgde dan een ontvangst. Bloemen en geschenken konden aangeboden worden op de pui van het gemeentehuis.
Nadien stapten en reden ze weer door een stuk van de Dambrugstraat en via de Kalishoekstraat naar de Schoolstraat om tot in het Brouwershuis bij Stafke Pieters te geraken. Daar begon om 20u nog een groot sportbal en werd ook een interview afgenomen van de Belgische Kampioen. Deze avond was niet gratis en er werd 20 fr. inkom gevraagd.(Rolf Duchamps)