Een gemeenteraad vol sneeuw en ijs

ZWIJNDRECHT. Het is in de jongste gemeenteraad tot lange gesprekken gekomen rond het verwerken van sneeuw en ijs in de straten. Het was raadslid Frans De Gendt (sp.a) die het op de tafel liet glijden want hij wist dat bij de voorbije winterperiode met sneeuw en ijs sommige inwoners in de miserie hebben gezeten omdat niet overal werd gestrooid. Wat hem meest had geraakt, was de vaststelling dat de gehandicapte bewoners van de ADL-woningen in de Nieuwlandwijk zowat aan hun lot werden overgelaten. Hij vond dat die mensen niet alleen voorzien moeten worden van zout maar dat er omwonenden moeten gesensibiliseerd moeten worden om de bewoners te helpen. Zelf strooien zit er voor hen niet in.

Burgemeester Willy Minnebo noemde het tekeer gaan van de gladde wegen een ‘kies gebeuren’, zeker in een winter die niet zo normaal is. De gemeente heeft een nieuw strooiplan uitgewerkt en dat wordt gevolgd. Eén van de hoofdpunten daarin blijkt nu te zijn dat lang niet alle straten zullen worden gestrooid. Enkel de hoofdstraten en de doorgangsstraten. Dat men op de weg langs de parking van de Sporthal, zijn nek kon breken, was dus normaal. Ook vanuit nog veel meer andere straten kwam er dikke kritiek.

Het is pas in een tweede strooifase dat de minder bereden straten een beurt krijgen. De burgemeester zei dat men met een dilemma zat: moet de auto weer voorrang krijgen op spelende kinderen? "Kinderen hebben ijspret ook graag. De mensen hebben de gewoonte om in hun auto te stappen en onmiddellijk 50 per uur te rijden. Soms moet je de wagen ook eens kunnen laten staan."

Het is toch wel een nieuw gegeven: de straten waar weinig verkeer is, niet strooien omdat de kinderen er moeten kunnen spelen. En het dient gezegd, de gemeente heeft het lang volgehouden maar onder druk van heel wat inwoners heeft men uiteindelijk ook gestrooid waar dat normaal niet gebeurt.
Er werd in Zwijndrecht een 45 ton zout gestrooid en bovendien ging ook nog heel wat zout naar scholen en het OCMW. Slecht voor het milieu, al dat zout, dat vond Willy Minnebo.

Toch deed Zwijndrecht zijn best om de belangrijke straten sneeuw -en ijsvrij te maken. Twee ploegen gingen manueel strooien zowel in Zwijndrecht en Burcht, aan drukbezochte plaatsen zoals het A.C., het gemeentehuis en de bibliotheken en van 4u tot 9u in de morgen reden de strooidiensten uit.
De burgemeester haalde er natuurlijk ook het politiereglement bij waarin staat geschreven dat iedere burger voor eigen deur het voetpad moet schoonvegen tot er een veilige doorgang mogelijk is. Er werd ook voorgesteld zout ter beschikking te stellen maar dat wordt volgens Minnebo een straatje zonder einde. Er zijn in de gemeente wel 7.700 gezinnen ( met appartementen bij gerekend) en die voorzien van zout kan niet.

Raadslid Claudine De Schepper (VL.B.-VLOTT) had in heel de wijk Neerbroek spekgladde wegen en voetpaden gezien tijdens de winterprik.Ze vond dat kinderen wel hoeven te spelen maar dat voetgangers toch veilig moeten kunnen stappen. "Op het brugje daar in de wijk, nabij het fietspad, was het om je nek te breken. Ook al was dat fietspad wél gestrooid. Waarom dan op het brugje niet?", zo vroeg ze zich af.

Het antwoord was duidelijk: "We kunnen niet alles strooien en de Neerstraat is geen hoofdweg." Er werd op gewezen dat de gemeente 167 straten en pleinen heeft. Burgemeester Minnebo in een reactie: "We moeten ons dus aanpassen. Iedereen wil in zijn auto stappen en kunnen rijden. In Antwerpen waar 3.600 km straten zijn wordt ook niet overal gestrooid."

Toch voelden de mensen uit straten waar niet tijdig werd gestrooid zich bekocht. Pas na een week werd er maar gestrooid. Raadslid Denise Melis-De Lamper (sp.a) wilde dan weer in bepaalde wijken een bak zetten met zout zodat de mensen er zouden kunnen uitscheppen. Maar dat zou wel tot mistoestanden leiden. Walter De Wulf (Open-vld) keek ook in die richting en zou een voorraad aanleggen voor de inwoners en het principe 'op is op' toepassen. Natuurlijk zou dat er een tijd ligt zal hard worden maar De Wulf wist dat het zout in kunststof zakjes zou kunnen verpakt worden en dan blijft het lang goed.

Schepen van milieu, Irene Hoppe, raadde aan om zelf het voetpad zo snel mogelijk na de sneeuwval schoon te vegen. Zo is alles direcxt proper. Maar Walter De Wulf wist dat er ook nog mensen zijn die gaan werken, die dat dus niet kunnen uitvoeren.

Hulp uit de buurt

Dan was er toch nog het probleem waarmee Frans De Gendt aan de raadstafel zat: de gehandicapten en bepaalde bejaarde alleenwonenden (zoals bv. aan het Glazen Huis in Burcht) die niet buiten kunnen om te gaan strooien voor hun deur. En daarbij nam hij de bewoners van de ADL -woningen in de Nieuwlandwijk, als mensen die tekort werden gedaan. Hij wilde de gemeente als een soort ombudsdienst rond sneeuw en ijs aanstellen. En wel in die zin dat de gemeente bemiddelde om eventueel mensen uit de buurt, uit de omgeving van die woningen, op te bellen met het verzoek ook eens te gaan strooien voor die woningen.

Raadslid De Gendt onderstreepte dat het echt niet zo veel mensen zijn die de nood hebben aan hulp bij het strooien. De gemeente moet bemiddelen in het uitkijken naar buren die willen inspringen. "Dan zijn we een soort callcenter", reageerde de burgemeester, "We zouden dan moeten de wijk of de straat ‘afbellen’ wie het wil doen. De vraag is dan wie er moet gebeld worden. Dat is wel een moeilijk iets en is dat wel organiseerbaar?" Frans De Gendt antwoordde dat het wel bekend is wie de mensen zijn die de straatfeesten organiseren.

Hoe dan ook, de mensen die wegens een handicap niet kunnen strooien, verdienen alle hulp. De burgemeester zette dan een punt achter de discussie met een in raadszittingen wel bekende zinnetje: "We nemen nota van uw suggestie." (Rolf Duchamps)