Kan gezinshereniging gestopt worden?

REGIO. Elke gemeente uit de regio moet asielzoekers via het OCMW een plaats geven voor de opvang. In Beveren staat de vroegere Sint-Annaschool er voor open. In Zwijndrecht hebben ze een vroegere rijkswachtkazerne er voor ingericht. In Doel werd men ook al eens geconfronteerd met asielzoekers die aar zomaar verbleven. Het is nu eenmaal een verplichting. In Sint-Niklaas werkt VLOS of Vluchtelingen Ondersteuning Sint-Niklaas, een vereniging die zich inzet voor vluchtelingen, ongeacht hun ras, taal, religie, politieke overtuiging of land van herkomst. Het ondersteunt de  vluchtelingen die hier al langer aanwezig zijn, ongeacht het al dan niet hebben van een verblijfsstatuut. VLOS vzw is niet gebonden aan enige politieke partij. Asielzoekers, vluchtelingen  maar ook gezinshereniging hoort bij de tijd.

Staatssecretaris Courard (PS) kondigde met veel poeha aan dat in 2010 een recordaantal vreemdelingen vrijwillig terugkeerde naar hun land van herkomst. N-VA-Kamerlid Theo Francken vond elke euforie daarover totaal misplaatst. 27 000 asielzoekers kwamen vorig jaar hun geluk beproeven in ons land. Daarvan mogen er dan al 1 100 vrijwillig terugkeren, maar wat gebeurt er ondertussen met de tienduizenden andere afgewezen asielzoekers? Die duiken onder in de illegaliteit in de hoop ooit geregulariseerd te worden. Zolang de kans op papieren veel groter blijft dan de kans op uitwijzing, zal België het land van melk en honing blijven. Zo ziet N-Va het. VLOS zal alleszins veel werk blijven kennen.

N-VA heeft vrijdag in een persnota nog maar eens de vinger in de wond gelegd. En vooral de gezinshereniging wordt op de korrel genomen.
Driekwart van de totale migratie uit Marokko naar ons land gebeurt via gezinshereniging. Als basis daarvoor dient  een bilateraal akkoord uit 1964 (Hallo, 46 jaar geleden!) tussen ons land en Marokko: elke gezinshereniging met Marokkanen wordt zonder enige voorwaarde toegelaten. Nochtans bestond de mogelijkheid tot aanpassing, toen op 22 november minister van Werkgelegenheid Milquet een nieuw samenwerkingsakkoord afsloot met haar Marokkaanse ambtgenoot Jamal Rhmani. Maar het gebeurde (opnieuw) niet, gaf Milquet toe in de Kamercommissie. "Milquet durft probleem gezinshereniging uit Marokko niet aan te pakken",zegt N-VA.

Het heronderhandelen van dit akkoord is volgens de N-VA  essentieel:  andere niet-Europese gezinshereniging en -vorming kunnen enkel vanaf 21 jaar en mits voldoende huisvesting en inkomen. Kamerlid Theo Francken van de N-VA stelde dan ook de vraag aan minister Milquet: is het akkoord nu aangepast wat gezinshereniging betreft?  En zoals we dat al meer hoorden zei Milquet ook nu ‘Non, neen’

Theo Francken: "Dit is dus een gemiste kans voor de federale regering om de al te soepele gezinshereniging tussen Marokkanen te beëindigen. Dat het niet om een klein fenomeen gaat, bewijzen de  cijfers. In 2008 kwamen  1.941 Marokkanen tussen 18 en 34 jaar via gezinshereniging  naar Vlaanderen. Dat is de grootste niet-Europese migratiestroom, goed voor driekwart van de totale migratie uit Marokko, traditioneel het grootste niet-Europese migratieland naar België. De sensibiliserings- en ontradingscampagnes die de Koning Boudewijn Stichting en Vlaams Minister van Inburgering Geert Bourgeois voeren, komen dan ook niets te vroeg."

De N-VA pleit al langer voor het omzichtig omspringen met de onbeperkte gezinsvorming van jonge Marokkaanse Belgen met Marokkanen uit het land van herkomst. Uit cijfers blijkt dat 76% van de jongeren van Marokkaanse afkomst huwt met een partner uit Marokko. Dat bemoeilijkt de integratie: de tweede of derde generatie wordt opnieuw de eerste...
Bovendien blijkt uit de cijfers  dat één op de vijf nieuwe Belgen die een partner laat overkomen, werkloos is. Als het gaat om nieuwkomers uit het Middellands Zeegebied of de Arabische wereld is de werkloosheid bijna 33%: een risicofactor die kan leiden  tot kansarmoede en schoolachterstand van de kinderen uit deze huwelijken.

Daaruit besloot Theo Francken: "De N-VA is één van de voortrekkers in het huidige parlementaire debat over het verstrengen van de wet op de gezinshereniging, maar de impact van deze nieuwe wetgeving blijft beperkt zolang er ook geen ander beleid komt inzake de gezinshereniging met Marokkanen, Tunesiërs, Algerijnen, Turken en ex-Joegoslaven. Zij vormen een groot deel van de jaarlijkse huwelijksmigratiestroom naar ons land. Voor ons is dit dossier in het geheel van het migratiedebat absoluut prioritair."
 
N-VA heeft dan toch een andere uitweg gevonden rond de gezinshereniging die jaarlijks heel wat volk naar ons land brengt. Die andere uitweg wordt aangeleverd door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen. In recente rechtspraak van deze raad wordt duidelijk gesteld  dat de akkoorden van toen, ook enkel voor de arbeidsmigranten van toen gelden. Alle nieuwe gezinsvormingen vallen dus niet onder het toepassingsgebied van het bilateraal tewerkstellingsakkoord van 17 februari 1964. Indien deze rechtspraak strikt wordt toegepast, valt zowat niemand meer onder de doelgroep van deze bilaterale akkoorden. Bijgevolg is het zelfs niet meer nodig om akkoorden te heronderhandelen.(Rolf Duchamps)