"Hoe is het met Eric Bosteels?"
SINT-NIKLAAS. Niet alleen bij de Wase muziekliefhebber doet zijn naam een belletje rinkelen. Logisch ook. Eric Bosteels is in Vlaanderen al decennia lang een van de toonaangevende drummers in het pop- en rocklandschap. Artiesten als Hooverphonic, Gorki, Yasmine, Raymond van het Groenewoud, … Het zijn maar enkele namen. Vrijdag 5 april treedt hij op met de groep Ollin Kan in Muziekclub ’t Ey. Wij hadden alvast een babbel aan de toog van de foyer van Folkclub over hemzelf, zijn carrière en natuurlijk het leven.
Hoe gaat het vandaag met Eric?
Superdruk, héél veel werk met Raymond Van het Groenewoud. Véél studiowerk. En heel blij wanneer mensen als Renato Marquez op mijn pad komen en vragen om in het creatieve werk te duiken. Heet van de naald: ik mag de Europese tour van bluesrevelatie Jesse Redwing meespelen deze lente.
Wat betekende Corona voor jou?
Ik heb altijd kunnen blijven werken in studio’s, ook in mijn eigen studio. En ook die paar momenten dat het mocht, altijd blij dat ik ben kunnen blijven spelen. Ook bij de heropstart zat de kalender onmiddellijk terug vol.
Leert iemand van jouw kaliber nog bij? Zijn er dingen die je als muzikant nog wil doen?
Zeker weten. Mijn oren zijn gespitst. Bij alles wat ik doe leer ik bij. Ik ben uiteraard heel blij dat ik met mijn carrière op dit punt ben gekomen. Het is geen salonzetel, het is hard werken, maar zo klopt mijn hart.
Kan de drummer vervangen worden door een drummachine?
Ik geloof in de creatieve meerwaarde van computers, maar geloof nog méér in ‘het ambacht’ percussie. Elektronische oplossingen in muziek kunnen leuk zijn, maar geef mij maar het échte werk. Je merkt dat trouwens ook onmiddellijk bij het publiek.
Je speelt aanstaande vrijdag in Belsele?
Jawel, we komen de cd ‘Petrichor’ voorstellen met Ollin Kan. De naam refereert naar de Azteekse wortels van Renato. Renato is de zoon van Luiz Marquez, een saxofonist die zijn sporen verdiende in de inlandse muziekscene. Renato is zelf dj, gitarist én vooral een ongelofelijke violist. Hem Paganini noemen is misschien een brug te ver, maar hij weet in ieder geval de ziel van de luisteraar te raken.
Hoe ontmoetten jullie elkaar?
Hij belde mij in ‘t plat Gents met de vraag om mee te spelen. Ik mocht de oorspronkelijke drummer die ziek was vervangen. Het klikte zo goed en we voelden ons met vier enorm comfortabel op muzikaal en menselijk vlak. Er zijn volgens mij maar enkele muzikanten in dit land die ‘dé leek’ (niet-muzikant) kunnen/konden boeien: Philip Catherine, Toots Thielemans en Frank De Ruyter. Naar mijn gevoel is Renato de volgende in het rijtje.
Is het niet een beetje een atypische groep voor een folkclub?
Zeker niet. Ik zie dit eigenzinnig project perfect in een eigenzinnige muziekclub als Muziekclub ’t Ey. Renato is als frontman de perfecte vertolker van ons verhaal. Hij is een virtuoos violist en een gedroomd animator. Steven Vergauwen op gitaar en Stijn Tondeleir op bas geven hem samen met mij een gedroomde voedingsbodem…
Waarom moeten mensen komen?
Jij vertelde me daarnet dat de muziek je doet dromen en denken aan de fantastische creatieve zeventiger jaren met een verwijzing naar Jean-Luc Ponty… Maar ook de verwijzing naar die Azteekse god, een god verwijzend naar wind en beweging… die dingen alleen al moeten toch al voldoende motiveren… (lacht)
Het gaat dus goed met Eric én Muziekclub ’t Ey.
Voor dit concert mocht de Muziekclub ook rekenen op de steun van De Casino, hoe kan het ook anders. En ja, het gaat goed met Eric in Muziekclub ’t Ey.
Vrijdag 5 april > Muziekclub ’t Ey > Koutermolenstraat 6b, 9111 Belsele
Leden: € 12 / Niet-leden: € 15
21u00 > Deuren om 20u00
tey.be
(tekst en foto: 't Ey)