Basketspeelster Nele Deyaert sportpersoonlijkheid van 2009
De titel van Sportpersoonlijkheid kan een sporter slechts één keer ontvangen. In 2006 ging die eer naar wielrenner Dominique Cornu en in 2007 werd de Judoscheidsrechter Franky De Moor laureaat. Met Nele Deyaert komt dus de eerste dame op de erelijst.
Nele werd in 1979 geboren en dat zij in de basketsport terecht zou komen stond zowat in de sterren geschreven want mama Miet (Marie-José) Van Wijnsberghe speelde ook basket, zelfs in de nationale competitie in Aalst en papa Marc was in het Beverse basket een bekende figuur. Dat Nele op haar zesde al met basket bezig was kon dus niet verrassend worden genoemd.
Toen ze zeven jaar was kwam ze bij Basiscs Melsele in clubverband uit. Als enig meisje tussen de jongens, want een meisjesploeg was er niet. Toen die er later wel kwam bleef ze toch extra meetrainen met de jongens. Daar bleek snel dat Nele iemand was die in het basketten alle posities kon innemen maar in de uitgroei kwam toch vooral haar waarde als power Forward aan het licht. En wanneer haar carrière naderbij wordt bekeken blijkt dat ze echt een ‘topscorer’ was en is.
Dat een talent als Nele niet in Melsele zou blijven was duidelijk en ze was er 15 toen Marc Foucart, de trainer van de Oost-Vlaamse selectie, haar mee nam naar Kortrijk. Het was het grote vertrekpunt naar een ongelooflijk knappe loopbaan. Daar in Kortrijk werd ze al onmiddellijk geconfronteerd met de beste damesploeg van ons land. Nele drukte haar stempel in de jeugdploeg. Ze kwam terecht in de nationale ploeg van de kadetten.
In 1996 keerde de jeugdploeg met brons terug uit het Europees Kampioenschap. Nele bleef in de selectie van de Nationale ploeg zitten en werd er ook de kapitein. In 1997 verliet ze Soubry Kortrijk en trok naar Saint-Servais Namen, op dat ogenblik zowat de enige Belgische ploeg die professioneel wilde werken. Ze studeerde toen in Leuven wat een trainingstocht naar Namen wat zachter maakte. Maar Nele had ook het statuut van topsporter wat haar aan de Universiteit toch wat meer mogelijkheden bood voor haar sport.
Tot 2000 bleef ze bij BC Saint-Servais maar haar spelpeil was er gegroeid naar hoog niveau. Er waren zelfs voorstellen gekomen om in Amerika te komen spelen maar dat wees ze af en wilde in België blijven.
En toch, nadat ze nog bij Waregem had gespeeld kreeg ze in 2001 een voorstel om naar het Franse USO Mondeville te gaan basketten. In die competitie stond ze nog tegenover haar ploegmaat uit het nationaal elftal, Ann Wauters, ook al een Wase die een keer of vier ‘Europees speelster van het jaar" werd. Zij speelde toen bij Valenciennes. Nu speelt Ann in Rusland.
De 1m84 metende Melseelse kende in Waregem in 2007 zo’n schitterend seizoen dat ze werd uitgeroepen tot ‘Speelster van het jaar". De kampioenstitel die werd behaald én de 7de plaats met de Belgian Cats op het EK in Italië (met Ann Wauters) hadden Nele echt als een superspeelster naar buiten gebracht. In de competitie behaalde Nele Deyaert een gemiddelde van 11,3 punten en dat was voor nieuw debuut in de Belgische 1ste nationale, een verbluffend resultaat.
In de carré in Willebroek mocht ze haar tweede trofee ‘Speelster van het Jaar" in ontvangst gaan nemen.
Momenteel is Nele nog steeds de topfiguur bij DS (Declercq Stortbeton) Waregem en in eerste nationale staat de ploeg aan de leiding. Op weg naar een nieuwe titel? En van titels gesproken. Nele heeft er in haar carrière al zeven gewonnen en 8 maal won ze ook de Belgische Beker. Ze was amper 20 jaar toen ze al vijfkeer beker in de handen kreeg: 3 maal bij Kortrijk en 2 maal bij Saint-Servais.
In 2008 werd ze door de speelsters uit 1ste nationale verkozen tot ‘Player of the year’, ook dát was een enorme appreciatie van haar kunnen en presteren. (Rolf Duchamps)