Pastoor Philips, een mens onder de mensen

Pastoor Philips heeft als hobby werken met informatica, de computer. Hij heeft een schat aan informatie bijeen geschreven gedurende meer dan twintig jaar.

De Burchtse pastoor keek terug op zijn pastoraal werk binnen de kerkgemeenschap. Eén van de belangrijkste aandachtspunten was voor hem het verzorgen van de vieringen. Dat was dan op liturgisch vlak, wat teksten, liederen en predikatie betreft. Pastoor Philips: "Maar langs de andere kant vind ik ook het geëngageerd zijn voor de mensen belangrijk. En dan denk ik niet alleen aan het verenigingsleven maar ook de wel eens vergeten categorie van de zieken. Ik ben blijven communie dagen tot de laatste voor ik ziek geworden ben. Hier op de parochie in Burcht droeg ik nog elke week de communie bij zwaar zieken omdat ik dat belangrijk vond. Als priester dat doorgeven aan anderen, dat mág want de pastoor kan het alleen niet meer. Maar wanneer alleen leken de communie dragen, dan ziet de priester zijn zieke mensen niet meer. Daarom vond ik het steeds belangrijk ze zelf te benaderen."

In Burcht stapte de pastoor zo elke dinsdagvoormiddag naar de zwaar zieken. Die mensen wisten het, het was een afspraak; De grote groep mensen die er ook ,om vroegen op bezoek te komen of de communie te ontvangen, kreeg elke hoogdag bezoek van hem. Dat waren zware periodes maar ze leverden hem veruit de mooiste momenten, waar hij ook meest aan had. "Die mensen zelf hadden er ook veel steun aan, zowel als ik zelf. Ge krijgt er zelfs steun van zonder dat ge dat verwacht."

Vroeger, en dat zullen de ouderen zich zeker herinneren, was de geestelijkheid meer betrokken bij het verenigingsleven. Dat was volgens Pastoor Philips ook logisch, er waren meer priesters dier als pastoor of onderpastoor actief waren in de parochie. "De mentaliteit was ook anders", zei hij, "Wanneer ik terug kijk, zolang ik onderpastoor was ging ik mee op alle jeugdkampen. Dat waren er vier op één grote vakantie. Er waren ook vier verschillende jeugdvereniging met meestal Chiro, jongens en meisjes, KAJ of KLJ, de Scouts en de Gidsen. Als ge in een parochie aankomt vragen ze niet welke verenigingen ge gaat stichten maar ge wordt wel proost van de vereniging die er is. Ik denk dat ik met alle jeugdbewegingen heb samengewerkt. Maar wanneer ge , zoals nu, als pastoor alleen staat wordt dat moeilijk om alle kampperiodes mee te gaan."

12 jaar Burcht

Hoe bekeek hij nu de 12 jaren ‘herder’ zijn in de Scheldegemeente?
"Elk dorp heeft zijn eigenheid, elk dorp is anders maar de mensen van buitenuit bekijken de dorpen naast elkaar, door een eigen bril. Maar als ge met mensen samenleeft ondervindt ge de andere mentaliteit en dat heeft ook zijn charme. Burcht is een schoon dorp en er zijn mensen waaraan ik ook ‘schone herinnering’ zal hebben. Mensen met een enorme inzet."

Pastoor Philips heeft in zijn Burchtse jaren weinig tijd gehad voor één of andere hobby. Of toch, werken op de computer. Reeds in de jaren ’80 hield hij zich bezig met informatica en de computer. Hij is een specialist geworden. Alles wat de parochie betreft is geïnformatiseerd. Dát was zijn hobby. In plaats van ’s avonds naar televisie te kijken, was hij daarmee bezig. Hij bracht alle registers, familiekunde met stamboomgegevens samen waardoor hij structuren van families kende om te gebruiken bij predikaties bij overlijdens. Hij kon zo inspelen op concrete situaties.

De pastoor heeft zo een onvoorstelbare verzameling van preken. Ze zijn uitgeprint en zitten in fardes, een hele kast vol. Het zijn documenten die wel eens aanleiding kunnen zijn voor het uitgeven van een boek. Vroeger jaren was zijn hobby ook het meegaan op kamp met de jeugdverenigingen. Dat is enkel nog een herinnering en nu onmogelijk. Op reis gaan deed hij ook niet. Dat is geleden van in 1964. Reizen zei hem niets en hij had er trouwens ook geen tijd voor. "Men zei dikwijls, ge moet er tijd voor maken, maar ik ging mee op kamp en daar had ik ook veel vreugde aan en kon ik me ook voor inzetten."

Kamiel Philips is een fantastisch mens. En hij heeft voor honderd procent, de zin die hij ter gelegenheid van zijn eremis in 1970 neerschreef, vervuld: ‘Wees een mens onder de mensen’. En dat zullen ze in Burcht zeker getuigen. Priester Philips: "Als priester zijt ge niet meer dan een andere mens. Ge zijt ook niet anders maar ge hebt toevallig geantwoord op een uitnodiging die ge gekregen hebt. Een eigen uitnodiging zoals elke mens die krijgt. De ene krijgt die als inzet voor een gezin, zowal als een vader of een moeder. Andere mensen krijgen die als inzet voor het onderwijs. Een priester heeft zijn eigen accent warme hij een positief antwoord heeft gegeven op een ‘roeping’, op een zingeving van zijn leven. Ik denk dat het toch wel belangrijk is dat we nog mensen vinden, ook jonge mensen, die zich inzetten. Ik heb hier in Burcht fijne mensen ontmoet met enorme inzet, met dynamisme waarvan ik zeg: waar halen ze het?"

Jonge leken die zich inzetten op een parochie, zijn volgens hem nu de onderpastoors van vroeger. Die vervullen de schakel die er in onze Kerk op dit ogenblik van tussen is. Pastoor Philips is wel realistisch waar hij zegt dat men nu van bij de parochianen rechtstreeks naar de pastoor stapt en dat ‘onderpastoor’ er van tussen is. Als het enkele jaren verder is, kan het zelfs zijn dat er geen pastoors meer zijn, maar alleen nog dekens.

Gelukkig dus dat er jonge leken zijn die de ‘onderpastoors’ van vroeger zijn. Ze staan dicht bij de jeugd, verzorgen de catechese, hebben inzet voor de misdienaars, hebben contacten met de jeugdbewegingen. Het parochiaal leven wordt volgens Philips, gedragen door mensen waarmee men samenleeft.

De pastoor hechtte altijd veel belang aan de goede werking van de parochiale organisaties zoals KVLV, KAV, KWB en de jeugdbewegingen. Hier op het KAV-feest 2007.

In Burcht is het uur van de zondagsmis ook aangepast omdat Pastoor Walter Van Remortel van Zwijndrecht naar de twee parochies moet. De mis is nu om 9u30, vroeger was dat 10u30 en daarna ook al eens om 10u. Over het kerkbezoek zei Philips dat Burcht nog niet zo mag klagen Er wordt nog tamelijk op gereageerd. "Maar alles hangt ook af van bepaalde momenten waarop iets gevierd wordt vanuit organisaties, families of bepaalde momenten uit het kerkelijk jaar. Er is ook de maandelijkse mis voor de overleden inwoners van die maand. Er komen dan mensen naar de kerk die niet gewoon zijn om elke week te komen. Toch zijn ze er. Verder is er ook de Eerste en de Plechtige Communie en andere extra-momenten."

De verzorging van de diensten is onder Pastoor Kamiel Philips altijd hoogstaand geweest op vlak van teksten en zang. Ook zijn medewerkers schat hij daarbij naar waarde. Er is zo een jong-volwassene die de groep misdienaars leidt. Ook verleent een zeer jong orgelist zijn medewerking. Hij begon reeds op zijn 15de, op het moment dat Burcht niemand meer had wegens ziekte. Zo komt nu Koen Maris uit Haasdonk het orgel bespelen. De pastoor vindt het ook schitterend dat Koen nu ook elke dinsdag een zangrepetitie geeft.

Voor de begrafenissen kon hij ook steeds rekenen op een vast team ter ondersteuning. Rond de momenten van overlijdens heeft hij belangrijke herinneringen. "Bij een overlijden had ik contacten met mensen uit de parochie die ik anders nooit had. Ik kan dan echte met hen praten en kon ik iets betekenen voor die mensen. Dat zijn waardevolle momenten die men niet mag verwaarlozen. Om de diensten goed te kunnen voorbereiden moet men ook contact hebben met de familie."

Vroeger kende hij de mensen veel beter van hen te ontmoeten of hen te bezoeken als ze ziek waren. Maar nu is dat voor een pastoor veel moeilijker geworden. "Burcht is ook een stukje ‘slaapdorp’. Mensen komen hier wonen maar overdag zijn ze gaan werken. Ze zijn al vroeg weg en ’s avonds zijn ze in hun gezin. Vandaar dat we die categorie van actieve bevolking ook minder zien. Enkel wanneer ze zich engageren voor het sociaal of cultureel verenigingsleven, kunnen we ze beter leren kennen."

De tijd is dus al lang voorbij waarbij de pastoor zei: ik neem mijn adresboekje en ga van huis tot huis om met de mensen  eens  te praten. "Het gaat daarbij niet alleen op het vlak van tijd hebben, maar ook zou dat bij een deel van de bevolking niet aanvaard worden. Men kan mensen niet meer verplichten om een bepaalde overtuiging te hebben. We moeten trouwens respect hebben voor ieders overtuiging en nochtans zijt ge er als priester voor iedereen, ook voor hen dier van een andere overtuiging zijn."

uitnodiging

Op zondag 15 februari worden alle parochianen, verenigingen en scholen uitgenodigd  op de afscheidsviering.
Om 9u30 is er een plechtige dankviering in de parochiekerk, voorgegaan door Z.E.H. Deken Etienne Lippevelde van Beveren, in concelebratie met E.H. Kamiel Philips en E.H. Walter Van Remortel.

Om 10u30 wordt een afscheidsdrink aangeboden door de parochie in O.C. ’t Waaigat, vlak tegenover de kerk. Tijdens deze receptie brengt de parochieoverheid op passende wijze hulde aan de afscheidnemende pastoor en wordt de dankbaarheid getoond.(Rolf Duchamps)