Kunstenaar Fred Bervoets blijft sant in eigen land
Maar onder impuls van Brigitte Berckmoes, de coördinator animatie kreeg het initiatief gauw inhoud. Zij bracht in herinnering: "Toen we in de aanloop naar de opening van ‘De Luwte’ op zoek gingen naar een geschikte naam voor onze polyvalente zaal, was de keuze gauw gemaakt. Het moest immers een naam worden van een authentieke Burchtenaar en hij moest enerzijds iets betekenen in de maatschappij én hij mocht tevens nooit de roots van zijn geboortedorp verloochend hebben."
Fred Bervoets is eigenlijk een prototype van een kunstenaar: lang haar en een lange baard. Een lange jas aan en op stap in de Antwerpse binnenstad. Maar een Antwerpenaar is hij niet, zijn taal verraadt zijn afkomst. Dat is Burcht en in zijn werken en in interviews geeft hij zijn jeugd in Burcht, meestal een belangrijke plaats. Hij werd er geboren op 12 mei 1942 en vorig jaar werd hij 65 en dat was aanleiding voor een ontvangst op het stadhuis van Antwerpen bij burgemeester Janssens.
Zijn ouderlijk huis stond rechtover de kerk. Zijn ouders waren hardwerkende mensen en zoals dat in die tijd meer voor kwam: vader werkte aan de haven en moeder deed het huishouden. Zowat de ganse jeugd van Fredje speelde zich af daar aan de Schelde. Hij ging er bij de Broeders naar school wat erg praktisch was want hij woonde er tegenover. De teken -en schildermicrobe had hem vrij snel te pakken. Hij wilde tekenen en klom er zelfs voor tot boven op de kerktoren waar men hem moest komen oppikken. ’t Schijnt dat de kleine Bervoets liever in de huisdeur stond te tekenen wat hij zag op de kermis dan zelf in een zwiermolen te gaan zitten.
Bervoets studeerde uiteraard verder aan de Academie van Antwerpen. In die tijd werd nog ietwat minachtend gesproken over ‘ boerke van over ’t water’ want Fred zat daar tussen gasten wiens ouders dikwijls Franssprekenden waren uit de bourgeoisie van de stad. Maar Fred Bervoets dwong snel respect af want nog tijdens zijn studies ontving hij de Laurent Meeusprijs, de Camille Huysmansprijs en werd hij ook nog Laureaat van ‘300 jaar Academie’. Hij studeerde tot in 1966 aan het Antwerps Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten en dan begon een carrière die hem bracht tot één van de grootste kunstenaars van ons land.
In 1968 opende Adriaan Raemdonck Galerie De Zwarte Panter om er de traditie van het existentieel expressionisme voort te zetten. In deze galerie verzamelde Adriaan Raemdonck een groep gelijkgestemde kunstenaars rond zich, zoals Wilfried Pas (de schepper van de prachtige beelden van Elsschot,Van Ostaeyen, Koning Boudewijn, Anton van Wilderode te Sint-Niklaas), Walter Goossens en Jan Cox . In 1970 kreeg Fred Bervoets hier een tentoonstelling. De samenwerking tussen Bervoets en Raemdonck houdt tot op heden stand. De Zwarte Panter is nog steeds de huisgalerie van Bervoets en kan beschouwd worden als zijn tweede thuis, in die mate zelfs dat men de Zwarte Panter niet bestempelt als een klassieke galerie, maar meer als een ontmoetingsplaats voor gelijkgezinden, met een eigen, meer huiselijke sfeer. Wie dus meer wil weten over Bervoets moet af en toe eens binnenwippen in de Zwarte Panter, die is gelegen is in de Antwerpse Hoogstraat en eigenlijk een annex is van het vroegere Sint-Julianusgasthuis.
Zo is in ‘De Luwte’ van het kleine dorp Burcht een grote kunstenaar aanwezig in de “Fred Bervoetszaal”. Elementen uit zijn jeugd zoals vader, moeder, het dorp, ze blijven bij de kunstenaar regelmatig terugkeren. Hij verloochent ze nooit, zeker weten. Het is in zijn zaal gewoon genieten van de kerktoren gezien van uit het Dammeke, de hoek van de Kerkstraat met de Dorpsstraat, de kerk van Burcht. Werken die doen terug denken aan het Burcht van toen.
(Rolf Duchamps)