Hoogtepunten voor Jan Pieter Liedmann: Tony Servi, JM Pfaff en klassieke muziek (3)
BEVEREN. Uit de bijzonder boeiende carrière van Jan Pieter Liedmann alias Gilbert De Nockere, die nu wordt gelauwerd omdat hij 50 jaar componist is, hebben we een paar items die met stip kunnen worden aangeduid, nader bekeken. Het zijn topgebeurtenissen toen de componist bij platengigant Telstar actief was als producer.
Tony Servi
En toch kwam er in 1990 een eind aan de samenwerking met ‘Gilbert Telstar’. Op verschillende nummer 1-hits kunnen terugkijken betekende ook veel voor de componist. Tony Servi lag ook aan de basis dat Gilbert De Nockere ging schrijven als Jan Pieter Liedmann, toen nog met één 'n' achteraan! Het was in de periode dat Gilbert ook nog met andere zangers een succesperiode kende zoals Eddy uit Kluisbergen en de kerstsingle van Luc Appermont.
Hij had voor ‘den Tony’ al zoveel nummers geschreven en succes mee gekend, dat er andere componisten wat zuur begonnen te kijken. Ook na het schrijven van "Vrouw" was dat weer zo want ze zagen op de playlisten steeds maar staan Gilbert De Nockere, Gilbert De Nockere... Er werd dan besloten naar een pseudoniem te zoeken. Zoon Alain was van dienst om een naam te vinden. Hij greep naar twee Vlaamse namen en stelde Jan Pieter Liedman voor. Pa De Nockere keek op. Die naam? Zoon Alain verantwoordde onmiddellijk zijn keuze: " Jan wijst naar Jan Breydel, " zei hij "En Pieter naar Pieter De Coninck." Twee Vlaamse helden uit de Guldensporenslag 1302. "En Liedman doe ik er bij omdat gij toch een liedjesman zijt", aldus Alain.
Tony Servi kende succes met "Vrouw", vier weken op nummer 1. Maar toen het plaatje uit kwam stond er niet Gilbert De Nockere op maar Jan Pieter Liedman. In de media keken ze op. ‘Eindelijk heeft er eens een ander componist voor Tony geschreven", werd gezegd. Ze dachten zelfs dat het een ‘Hollander’ was. Maar Gilbert liet iedereen maar in de waan en hij schreef verder als Jan Pieter Liedman. Toen hij in 1994 met zijn licht klassieke muziek begon greep hij terug naar die schuilnaam maar schreef het dan met dubbele n achteraan omdat zijn "Wien. Wie es Klingt und singt" naar Duitsland en Oostenrijk moest.
Het is een hele tijd geleden dat hij met Tony Servi werkte en diens succesperiode is over. Toch blijft Gilbert het zeggen dat Tony de beste zanger van ons land was. Als muziekschrijver bezat hij de gave om te kunnen schrijven wat Tony moest zingen voor zijn fans. Eén van de meest verkochte was "Koffie". Het kwam op 400.000 exemplaren met platen, cd’s , cassettes samen. Hij had voordien ook al hoog gescoord met "Vrij" dat goud waard was en ooit de eerste nummer 1-hit van TOTZ in die tijd. Toen kwam ook Clouseau op en die brachten meer het moderne al en toen kwam Servi bij De Nockere om ook zo iets moderns te hebben. Hij schreef "Koffie" en ’t was raak en het werd massaal verkocht. De zanger vroeg naar meer en Gilbert schreef "Verdomme". De verkoop was direct veel minder en de volgende flopte bijna.
De muziek die hij wilde was niet naar de ‘goesting’ van zijn fans. Misschien wel voor deze van Clouseau. Dus, de fout was dat Tony Servi niet bleef werken voor de mensen voor wie hij moest zingen. Veel artiesten vergeten dat, weet De Nockere. "Tony Servi was een begenadigd artiest en ik werkte daar ongelooflijk graag mee en deed in alle orkesten waarmee hij moest werken de klank, solo’s. Soms driekeer op een avond met 500 km met de auto rijden."
Jean-Marie Pfaff
Dus, trok Gilbert naar de doelman en stelde voor om een plaat te maken. Maar de muziekschrijver bleef er eerlijk bij en wees er de beste van de wereld op, dat hij geen zanger was. Alleen een goed promotioneel product. Om het allemaal heel eerlijk te doen haalde Gilbert er het Kieldrechtse zangeresje Fenna bij die al had bewezen een bijzonder mooi stemmetje te hebben.
Maar de boodschap in het ander nummer "Wir Zwei"; was toch de reden dat Jean-Marie naar Paus Johannes Paulus II mocht gaan om er de gouden plaat die hij kreeg voor de massale verkoop, te gaan overhandigen. Eigenlijk waren er twee gouden platen want ook toondichter Gilbert had er een gekregen. Ze beslisten dan dat geen van beiden de plaat kreeg want dat ze die aan de Paus gingen geven. Want ook Gilbert zou meegaan naar Rome. Dat viel echter tegen want hij moest ergens gaan optreden en de organisator wilde geen andere datum nemen en het contract niet annuleren. En zo moest Jean-Marie alleen naar de Paus Johannes Paulus II
Van het singletje van Jean-Marie werden er in ons land meer dan 40.000 verkocht maar in Duitsland ging het over de 100.000. Ook daar werd een gouden plaat uitgereikt. Wanneer Jan Pieter Liedmannn daar nu naar terug kijkt, dan weet hij dat het bij de hoogtepunten uit zijn carrière behoort.
klassieke muziek
Deze eerste klassieke cd werd opgedragen aan zijn eerste kleinzoon Pieter De Nockere die nu zelf reeds als tiener tekstschrijver voor zijn grootvader werkt onder de naam Pieter Déno. Toen er 10.000 exemplaren van verkocht waren van "Wien. Wie es Klingt und Singt" was dat meteen de start van een hele reeks composities in dat lichte klassieke genre. Opnieuw bracht de Beverse kapper muziek onder de mensen om van te genieten. Niet alleen door het uitbrengen van cd’s maar ook door de muziek live te gaan brengen. Hij richtte daarvoor in 1995 het orkest "The Wiener Classic Orchestra" op. Niet minder dan 22 ervaren en bekwame muzikanten werden er voor samengebracht. Jan Pieter Liedmannn bekwaamde zich zelf ook verder in het vioolspel en de optredens waren zo professioneel dat er bij waren voor de BRT –televisie en radio en in casino’s in het hele land. Het orkest bestaat nu niet meer maar de cd’s wel en op dit ogenblik zijn er reeds 5 klassieke cd’s uitgebracht.
Toen Jan Pieter Liedmann in 1994 naar de klassieke muziek ging vroegen velen zich af: "Wat gaat hij nu doen?" Maar precies dát was zijn scholing toen hij in Antwerpen de avondcursus op het conservatorium volgde. Er werd toen al gezegd dat hij ‘Weense muziek’ zou moeten schrijven. Maar na het conservatorium stapte hij in de echte realiteit en met het klassiek werk zou hij helemaal niet aan de bak zijn gekomen. Dat lukte met zijn populaire liedjes wél en haalde een contract van tien jaar binnen bij Decca (dat liep vroeger ten einde omdat de firma failliet ging).
Hij kwam dan bij Johnny Hoes terecht, een firma van smartlappen en carnavalschlagers. Zeker geen klassieke muziek. Het beginnen schrijven voor Tony Servi zette hem naast de weg der smartlappen. Hij kon schlagers schrijven en met succes laten zingen. Na jaren voelde hij het ook aan: hij moest terug naar dat klassieke. Hij schreef een nummer en stapje bij stapje bouwde hij dat muzikaal uit in de studio van Johnny Hoes. Toen het klaar was liet hij het horen aan Jacky Hoes en die keek verbaasd op. "Maak maar eens een hele cd", zei ze. Jan Pieter Liedmann deed het met tien nummers op "Wien. Wie es Klingt und Singt". De nieuwe klassieke start anno 1994.
Zijn klassieke muziek leidde hem ook naar Wenen waar hij werd genomineerd voor de "Goldene Rathausmann" door de burgemeester van de stad.(Rolf Duchamps)
