Onvergetelijke ‘terugkomdag’ van KSA Sint-Franciscus

BEVEREN. In het Jeugdcentrum van Prosperpolder hield KSA Sint-Franciscusbond Beveren een ‘terugkomdag’ voor de oud-leden. Eind der jaren zestig werd de Bond opgedoekt en een paar jaar geleden werd nog eens geprobeerd hem terug op te starten, maar dat lukte niet. Maar de Sint-Franciscusbond kende een enorme geschiedenis en wie er ooit lid van was, denkt met heimwee terug naar de studententijd die eigenlijk bij de KSA onvergetelijke vakantieperiodes als bijlagen kreeg. 'Den bond' was een vakantiebond die enkel actief was tijdens de schoolvakanties. Wegens de felle uitbreiding van het toerisme gingen veel kinderen mee met hun ouders op vliegvakantie ergens in een warm land. Daardoor kon geen kamp in de Ardennen of de Kempen hen nog bekoren.

De laatste jaren ging de Sint-Franciscusbond ook op kamp naar het buitenland. Het waren schitterende bergkampen in Bach ( Lechtal) en in de Valpelline (Aosta). Tal van aanwezigen op de reünie hadden die nog meegemaakt. En dat de vroegere leden van de Sint-Franciscusbond de smaak van het verleden nog steeds in zich droegen werd vastgesteld toen Jeroom Heyndrickx in 2006 zijn gouden priesterjubileum vierde in Haasdonk en de KSA-ers van toen uitgenodigd waren om een studentikoos gebeuren op te zetten met Jeroom als centrale figuur.  En wanneer ’s avonds de bekende ‘zangstonde’ met grandioos succes werd gehouden met de Jeroom spelend op zijn accordeon, dachten velen ‘dat zouden we eens meer moeten doen’.

En dat ‘meer doen’ werd werkelijkheid omdat Dirk Buytaert zei: "Het zou jammer zijn, mocht het bij dit ene initiatief gebleven zijn."  Zo werd een werkgroep opgericht waarin leden zaten die van aanpakken wisten: Chris Van Remortel en zijn kozijns Walter en Leo Van Remortel, Rudi Van Havere, Jacques Bosman, Wilfried Van de Velde, Lieven Hullebroeck en tenslotte ook... Pater Jeroom Heyndrickx die weliswaar wel ergens ter wereld rond hing. Laatst in Tapei in 35 graden celsius. Zaterdag in Prosperpolder bij 15 graden!

De terugkomdag bracht toch meer dan vijftig oud-studenten van de KSA samen. Voor sommigen was het haast een halve eeuw geleden dat ze elkaar nog zagen. Er waren ook ouderen uit de eerste periode aangevoerd door Jeroom Heyndrickx die er ondertussen al 79 is, Edmond Weyn, Roger Van Acker van de gelijknamige houthandel en werkgever van wereldarbiter Frank De Bleeckere. Bekende Beverenaars zoals de dokters Jef Mertens en Hugo Van Driessche, drukker walter Mertens, de auteur Mark Claus die met vijf boeken over het thema ‘Leeftijd’ in de boekenwereld zit, Jacques Bosman uit de Graanmaat, Walter Van Remortel pastoor van Zwijndrecht-Burcht, Leo Van Remortel organist in de parochiekerk van Zwijndrecht, Renaat Stoop en Wilfried Van de Velde ooit met Kabaret Blau, gegroeid uit de KSA, op nummer 1 in Beveren (ook Jacques Bosman hoorde daar bij).

De figuur was uiteraard Jeroom Heyndrickx. Een pater van Scheut waar ze bij de oud-studenten bijzonder fier zijn. En zij niet alleen, want wat de Haasdonkenaar reeds heeft verwezenlijkt lijkt haast ongelooflijk. Meer dan  25 jaar, ruim de helft van zijn priesterleven, heeft Jeroom geofferd voor de zaak van China. Sedert 1982 heeft hij op zijn minst toch bijna 50 bezoeken aan China gebracht.  Bezoeken die echte pelgrimstochten waren van het ene bisdom naar het andere, van het ene seminarie naar het andere, van de ene parochie naar de andere, van de ene ondergrondse priester naar de andere bovengrondse priester. Jeroom werd een pelgrim, man van de dialoog, soms van spionage beticht, maar meestal drager van een boodschap van zijn Kerk. Hij was op het Vaticaan en ging er gesprekken aan met de Paus.

Maar hoe dan ook, Jeroom vergat nooit zijn Haasdonk. Waar hij ook was, hij vertelde over zijn dorp. En hij was ook de jeugdbeweging, de KSA, altijd trouw. Hij was destijds niet alleen leidinggevende figuur maar ook de animator. En ‘t is daardoor dat al wie met hem in de KSA was, zijn aanwezigheid nooit is vergeten. ‘De Jerom’ komt zelf graag terug naar zijn familie en vrienden. En als er iets gevierd wordt heeft hij zijn accordeon bij en wordt muziek gemaakt. Trouwens, zijn trekzak ligt altijd in de koffer van de wagen. Nu is hij in het land maar weldra trekt hij weer naar Bejing. De oud-studenten hebben weer eens kunnen genieten van zijn ingesteldheid die nog altijd dezelfde is dan in de jaren vijftig of zestig: joviaal, vriendelijk, vrolijk, Vlaams. Kortom, Jeroom is geen haar veranderd…

Als inleiding van de dag werd een wandeling gemaakt doorheen Prosperpolder tot in de nabijheid van Saeftinghe. ’t Was genieten van de natuur en meteen weten dat een deel van de polders daar worden teruggegeven aan de Schelde. Immense werken zijn daarvoor bezig.
Bij de terugkomst in het Jeugdcentrum zorgde de barbecue voor een verzorgd "terugkomdagetentje". Daarna werden de instrumenten uitgepakt en de stoelen in een kring gezet. Buiten knetterde wel een authentiek kampvuur maar de weermaker vond het nodig om stevige regenbuien over Prospeer te zenden. De vlammen van het kampvuur trokken zich daar niks van aan maar de oud-KSA-ers wel en bleven binnen om te zingen.

Zangleider was Wilfried Van de Velde, ooit een stevige stem van het Sint-Martinuskoor. En het studentenorkest bestond uit Jeroom Heyndrickx op zijn hemels klinkende accordeon, Leo Van Remortel aan de toetsen, Walter Van Remortel mandoline en Chris Van Remortel gitaar. Meer moest het niet zijn om te kunnen genieten van een schitterende begeleiding. Er was een zangboekje samengesteld met veel meer liedjes in dan dat er op twee uur tijd konden gezongen worden. Maar de hits van weleer kwamen toch aan de beurt. 'Brand in Mokum' werd wel vijfstemmig gezongen.

Het lied van 'Tante Katoken' die naar de ‘volkrenbond’ was geweest, werd door Pater Jeroom ingeleid en zo wisten we dat hij het in de jaren dertig al zong op een kamp van ‘Sporta’. Uit volle borst zongen alle aanwezigen het lied "’t Fordje’  dat Jeroom aan de KSA aanleerde in de jaren vijftig. Hij had het destijds in het noviciaat gekregen van ‘ene van Brussel’.  Een succesnummer was dat:
"Hiël de stroat stoat overhuup, onze ford die staat te kuup. Ge moe weiten, ’t is er nog nen awen. Zijn model is uit den taaid want hij is zijn deuren kwoat, moar op de moteur kunde betrouwen. Geefde gas, ge schiet vooroat, stopte plots ge vliegt er oat…"

En zo ging het maar door met zingen en zelfs het vreselijke lied "De Moërd" werd niet overgeslagen. Op zowat elk KSA-kamp kwam het aan de beurt: "Hij hee zijn vrâ zo vreselijk vermoërd! Hij hee ze zevenhonderdzevenenzeventig steken in heur hart geboërd. Ze lag te zwemmen in heur beloed. Ge moe nie vroagen of dat da ziëre doet!"
Geef toe, een vreselijk lied en we vragen ons af of dat anno 2010 nog wel zou mogen gezongen worden in één of andere jeugdbeweging.

Omdat Dirk Buytaert had vastgesteld dat het niet meer regende trokken de oud-studenten toch naar buiten om de zangstonde af te sluiten rond het nog steeds brandende kampvuur. Zo kon toch een schitterende apotheose toegevoegd worden aan de terugkomdag. Net zoals weleer stonden de mannen van de vroegere KSA Sint-Franciscusbond Beveren, arm aan arm rond de vlammen van het kampvuur.  "Hier staan tot afscheid allen weer in ’t rond bijeen geschaard" En de nadruk lag wel op de zinnetjes: "Ik zeg u geen vaarwel mijn vriend. Dra zien w’elkander weer, zodra de lente komt in ’t land, zien wij elkander weer." (Rolf Duchamps)